Pierwsze praktyki pielęgniarskie

Przepraszam Was najmocniej za ten miesiąc poślizgu z nowym wpisem. Jakoś brak mi było weny pisarskiej. Tak dużo chciałam Wam powiedzieć, a tak okropnie brakowało mi słów. W sumie brakuje do tej pory, jakoś trudno zebrać mi myśli na tyle, by sklecić coś porządnego.

Pierwsze praktyki.

5 dni.

Chirurgia.

Pierwszy dzień - cała nasza piątka była przerażona. Byłam w szpitalu pół godziny wcześniej, bo nie chciałam się spóźnić. Gdy w końcu zebrałyśmy się wszystkie, nasza prowadząca zaprowadziła nas do szatni, później wróciła i zaprowadziła na oddział. Tam przekazała nam to, czego dowiedziała się od nocnej zmiany. Przydzieliła sale, wyszło po kilku pacjentów. No to chyba nie jest tak źle, z taką ilością sobie poradzę. Po tym oprowadziła nas po oddziale. Pokazała sale, przedstawiła pacjentom. A później zaczęłyśmy pracę „właściwą”. Na początku naszej „kariery” dużo zrobić nie możemy. Najpierw ścieliłyśmy łóżka, wietrzyłyśmy sale. Później mierzenie parametrów: tętno, ciśnienie, temperatura. Wszystko trzeba było wpisać w kartę gorączkową, pod okiem prowadzącej. O dziwo wszystko zajmowało więcej czasu niż sądziłyśmy. W połowie dnia - pół godziny przerwy. Później wróciłyśmy, sprawdziłyśmy czy u pacjentów wszystko w porządku. Ścieliłyśmy łóżka pacjentów, którzy wyjechali na zabieg. Zmieniłyśmy pościel na łóżkach pacjentów wypuszczonych do domu. Zmierzymy parametry pacjentom, którzy wrócili z zabiegów.

W międzyczasie mogłyśmy przyjrzeć się zmianie opatrunków, pomagałyśmy pacjentom, gdy potrzebowali pomocy. Odwiedziłyśmy salę pooperacyjną. Prowadząca tłumaczyła nam niektóre rzeczy, sprawy, dokumenty.

Zanim się obejrzałyśmy skończyłyśmy pierwszy dzień. Przeżyłyśmy. Choć na początku zagubione powoli zaczęłyśmy się odnajdywać na oddziale.

Drugiego i każdego następnego dnia robiłyśmy to samo co pierwszego. Dodatkowo widziałyśmy jak wygląda łazienka dla pacjentów z wanną i krzesełkiem ułatwiającym przeniesienie i umycie pacjenta, który nie jest w stanie sam wykonać tej czynności. Dwie z nas zostały wpuszczone na blok operacyjny. Trzeciego i czwartego dnia poszły trzy następne. Przy okazji rozmawiałyśmy z pacjentami o historii ich choroby. Później dzieliłyśmy się ze sobą informacjami. Mogłyśmy też wozić pacjentów na zabiegi oraz odbierać ich stamtąd.

Wszyscy nasi pacjenci byli naprawdę kochani, bardzo miło nam się z nimi pracowało. Rozumieli, że to dopiero nasze początki, z ciekawością zadawali różne pytania, opowiadali też o sobie.

Jedna pacjentka zdecydowanie zapadła mi w pamięć. Dość młoda, dużo czasu u niej spędziłam na rozmowie. Gdy się żegnałyśmy myślałam, że więcej jej nie zobaczę. Jednak spotkałam ją znów. Szłam właśnie na zajęcia. Gdy stanęłam na pasach zaczepiła mnie pewna osoba, zwracając się do mnie po imieniu, gdy się odwróciłam rozpoznałam ją, choć zmieniła kolor włosów. Bardzo miło było znów ją zobaczyć, dowiedzieć się, że zaczęła leczenie i jak na razie wszystko idzie dobrym kierunku. Cały czas trzymam za nią kciuki.

Piątego dnia zaliczenie pisemne i podsumowanie tego, czego się nauczyłyśmy. Wszystkie z nas dały radę zaliczyć na 4-5. Więc szczęśliwe mogłyśmy zacząć tygodniowe ferie i oczekiwać, że drugi semestr będzie dla nas łagodny i upłynie wystarczająco szybko, gdyż nie mogłyśmy się doczekać, by wrócić do szpitala w czerwcu, tym razem mogąc jeszcze więcej… J
______________________________________

Pamiętacie swoje pierwsze praktyki, pierwszych pacjentów? A może macie jeszcze jakieś pytania? Chętnie zobaczę, co myślicie :D